Het Nolana-Netzwerk project
Nolana betekent geen wol. Het zijn dus schapen, die geen echte wolproductie meer hebben. Net als veel andere dieren verharen ze twee keer per jaar. Gedurende de zomer hebben ze grotendeels haren en in de herfst ontstaat er tevens een wollige ondervacht, die ze in het voorjaar weer verliezen.
De meeste schapen veranderen hun vacht voor de eerste keer als jaarling. In de winter of vroege voorjaar geboren lammeren verliezen hun vacht soms al de eerste zomer. Men raadt aan met deze dieren door te fokken omdat de eigenschap van verharen bij die schapen heel goed aanwezig is.
Nolana-schapen zijn ontwikkeld in Duitsland
Onder leiding van de universiteit van Osnabrück begon de geschiedenis van de Duitse Nolana-fokkerij in 1995. Verschillende haarschapen werden met bestaande Wolschapen gekruist om uiteindelijk schapen te krijgen, die niet meer geschoren hoeven te worden.
Door onderling verder door te fokken en te veredelen zijn uiteindelijk in Duitsland twee typen Nolana schapen ontstaan. Het Nolana “Fleisschaf” en het Nolana“Landschaf”.
Het Nolana-project is verder opgepakt door tal van particuliere fokkers en andere wetenschappelijke instellingen, zoals de universiteiten van Kassel en Göttingen, evenals de staatsexperimenten in Köllitsch en Aulendorf.
Op dit moment registreert men in het Duitse stamboek het landschaaptype en het vleesschaaptype apart en zijn twee aparte rassen. De overeenkomst is dat de schapen van beide rassen hun haar/wol jaarlijks “vervangen” en ze hoeven dus beiden niet geschoren te worden.
Voordelen van zelf wol verliezen:
- Men heeft niet meer de het zware werk van het scheren.
- Het bespaart arbeid, die alleen maar geld kost.
- De schapen kunnen zich beter aanpassen aan de omgevingstemperatuur.
- De hittestress zoals bij zwaar bewolde schapen is veel minder.
- Men mist ook de koudestress, die na scheren van wolschapen vaak op kan treden.
- Men is grotendeels verlost van de myasis en hoeft dus ook niet preventief te behandelen. Dat scheelt ook weer arbeid en gebruik van insecticiden.
- De kans op verwentelen en verdrinking is praktisch gereduceerd tot nul.
- Het ras past om bovenstaande redenen beter in een veehouderij systeem dat gericht is op dierenwelzijn en bescherming van het milieu.
Nadelen van het wolverliezende schaap:
- Tijdens de periode van haar/wol wisselen zien ze er wat “slordig” uit.
- Veel Nederlandse schapenhouders kennen het ras niet.. Toch zijn al verschillende Texelaar en Swifter fokkers overgegaan op haar/wolverliezende schapen.